Antyspołeczne zaburzenie osobowości w leczeniu uzależnienia od marihuany i kokainy

W wielu badaniach przedstawiono dowody na to, że antyspołeczne zaburzenie osobowości (ASPD) jest silnie związane z zaburzeniami używania substancji (SUD). W DSM-IV zdefiniowano ASPD jako "wszechobecny wzorzec lekceważenia i naruszania praw innych osób, który rozpoczyna się w dzieciństwie lub we wczesnej młodości i trwa do dorosłości". Cechy charakterystyczne osób z ASPD mogą obejmować uporczywe kłamstwa, powierzchowny urok, brak wyrzutów sumienia, impulsywność, słabą kontrolę zachowań oraz lekceważenie norm i zasad społecznych. Mariani i in. zbadali częstość występowania różnych zespołów antyspołecznych wśród osób uzależnionych od kokainy i konopi

osób uzależnionych od kokainy i konopi, które zgłosiły się na leczenie odwykowe

Zaburzenia zachowania

Prawdziwa diagnoza ASPD musi obejmować dziecięcy komponent zachowań antyspołecznych, znany jako zaburzenie zachowania (conduct disorder, CD). Zaburzenie zachowania to powtarzający się w dzieciństwie wzorzec zachowania, w którym naruszane są normy społeczne lub prawa innych osób. Do typowych objawów CD należą: kłamstwa, kradzieże, wagary, agresja fizyczna, zachowania destrukcyjne, okrutne zachowania i wandalizm. Po ukończeniu 18 roku życia CD może przekształcić się w ASPD.

Zespół zachowań antyspołecznych u dorosłych

Zespół zachowań antyspołecznych u dorosłych (Adult Antisocial Behavioral Syndrome, AABS) odnosi się do zachowań antyspołecznych wśród dorosłych, którzy nie wykazywali CD w dzieciństwie. W badaniu National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions (NESARC) z lat 2001-2002, największym jak dotąd badaniu dotyczącym współwystępowania zaburzeń psychicznych wśród dorosłych w USA, stwierdzono, że u 3,6 procent dorosłych zdiagnozowano ASPD, u 1,1 procent CD, a u ponad 12 procent AABS.

"Silny i znaczący związek między nadużywaniem substancji lub uzależnieniem od nich a takimi zaburzeniami jak antyspołeczne zaburzenia osobowości, zaburzenia zachowania i antyspołeczne zachowania dorosłych sugeruje, że strategie zapobiegania i leczenia wymagają zintegrowanego podejścia" - powiedziała dyrektor National Institute on Drug Abuse (NIDA) dr Nora D. Volkow w odniesieniu do wyników badań NESARC. "Lecząc również syndromy antyspołeczne, szczególnie te, które rozwijają się w okresie dojrzewania lub utrzymują się przez dłuższy czas, możemy być w stanie znacznie ograniczyć nadużywanie substancji i uzależnienia".

Mariani i wsp. porównali wskaźniki ASPD, CD i AABS pomiędzy osobami uzależnionymi od kokainy i uzależnionymi od marihuany, poddanymi leczeniu odwykowemu. Wywiad strukturalny przeprowadzono z 241 pacjentami ambulatoryjnymi. Wyniki wskazują, że wśród osób z SUD w tym badaniu AABS było istotnie wyższe niż ASPD. Spośród wszystkich uczestników 30,9 procent miało AABS, podczas gdy 17,3 procent miało ASPD. Diagnoza CD, w której CD nie przechodziło w ASPD w wieku dorosłym, była rzadkością w tym badaniu.

Badacze nie stwierdzili istotnych różnic w częstości występowania AABS między osobami uzależnionymi od kokainy i od konopi. Stwierdzili również, że AABS nie ma wpływu na kontynuację leczenia uzależnienia. Badanie to wydaje się sugerować, że o ile antyspołeczne cechy osobowości mogą zwiększać prawdopodobieństwo używania nielegalnych narkotyków, o tyle używanie nielegalnych narkotyków może zwiększać prawdopodobieństwo przejawiania zachowań antyspołecznych. Przyszłe badania powinny ocenić potencjalne różnice między ASPD i AABS, ponieważ mogą one mieć zastosowanie w leczeniu uzależnienia od narkotyków.